کنسول بازی کلاسیک

کنسول بازی کلاسیک

کنسول بازی ویدیویی یک دستگاه الکترونیکی است که سیگنال یا تصویری را برای نمایش یک بازی که میتوان با کنترلر بازی انجام دهد، خروجی می دهد. کنسول بازی کلاسیک در اصل یک کنسول خانگی است که به یک تلویزیون یا سایر دستگاه های نمایشگر قرار میگیرند و با یک کنترلر کنسول بازی کلاسیک جداگانه کنترل می شوند.

نوع دیگری از کنسول بازی کلاسیک کنسول های دستی هستند که شامل واحد نمایشگر و دکمه های عملگر کنترل کننده خود هستند که بصورت یکپارچه بر روی یک دستگاه تعبیه شده اند و بازی قابل حمل هستند و میتوان در هر مکانی از آن ها استفاده کرد.

معماری داخلی کنسول بازی کلاسیک

تا بحال بارها به این فک کردین که کنسول های بازی از چه معماری استفاده میکنند که امکان کنترل و هدایت را به کاربران میدهند! جواب این سوال بسیار ساده است چرا که کنسول بازی کلاسیک ویدئو همانند سایر لوازم الکتریکی که دارای پردازنده مرکزی هستند شکل خاصی از یک رایانه تخصصی خانگی هستند که برای انجام بازی های ویدئویی طراحی شده اند اما این سیستم کامپیوتری قدرت محاسباتی خام و سفارشی را ندارد و برای برنامه های آماده شده که ما بازی کامپیوتر می نامیم.

توان محاسباتی تا حدی ساده است که از طریق استفاده از کارتریج های بازی یا سایر روش های ساده شده توزیع شده ایجاد میشود در نتیجه راه اندازی کنسول بازی کلاسیک را آسان می کند. البته در کنسول های مدرن تلاقی بیشتری با رایانه های خانگی نشانداده اند، که امکان انتشار بازی بروی چندین پلتفرم را برای توسعه دهندگان فراهم می کند. علاوه بر این، کنسول‌های مدرن می‌توانند به‌عنوان جایگزینی برای پخش‌کننده‌های رسانه با قابلیت پخش فیلم و موسیقی از رسانه‌های نوری یا سرویس‌های رسانه‌ای استریم عمل کنند.

نسل های مختلف کنسول بازی کلاسیک

کنسول‌ بازی کلاسیک ویدیویی معمولاً در یک چرخه 5 تا 7 ساله به نام نسل به فروش می‌رسند و کنسول‌هایی که با قابلیت‌های فنی مشابه ساخته می‌شوند یا در همان بازه زمانی ساخته می‌شوند به هم نسل‌ گروه‌بندی می‌شوند.

اولین کنسول های بازی ویدیویی در اوایل دهه 1970 ظاهر شدند. رالف اچ. بائر در سال 1966 مفهوم اجرای بازی های ساده مبتنی بر نقطه روی صفحه تلویزیون را ابداع کرد که بعداً پایه و اساس Magnavox Odyssey در سال 1972 شد.

اولین بازی کنسول بازی کلاسیک را توسعه داند و به دنبال توسعه آن به نسخه خانگی بود که در سال 1975 منتشر شد. اولین کنسول ها تنها به مجموعه ای از بازی های ساخته شده در سخت افزار اختصاصی تعبیه شدند. کنسول‌ بازی کلاسیک قابل برنامه‌ریزی با استفاده از کارتریج‌های ROM قابل تعویض با Fairchild Channel F در سال 1976 معرفی شدند، اما با Atari 2600 که در سال 1977 منتشر شد، محبوبیت یافتند.

کنسول‌ بازی کلاسیک دستی از پیشرفت‌های فناوری در بازی‌های الکترونیکی دستی پدید آمدند، زیرا با تغییر مکان از منطق مکانیکی به منطق الکترونیکی/دیجیتال و دور شدن از نشانگرهای دیود ساطع نور (LED) به نمایشگرهای کریستال مایع (LCD) که شباهت بیشتری به صفحه‌نمایش‌های ویدئویی داشتند، با Microvision. در سال 1979 و Game & Watch در سال 1980 نمونه های اولیه بودند و به طور کامل توسط Game Boy در سال 1989 اجرا شدند.

از دهه 1970، کنسول های خانگی و دستی به دنبال تغییرات جهانی در فناوری، از جمله بهبود تولید تراشه های الکترونیکی و رایانه ای برای افزایش توان محاسباتی با هزینه و اندازه کمتر، معرفی گرافیک های سه بعدی و پردازنده های گرافیکی مبتنی بر سخت افزار برای زمان واقعی، پیشرفته تر شدند.

رندر، ارتباطات دیجیتال مانند اینترنت، شبکه های بی سیم و بلوتوث، و فرمت های رسانه ای بزرگتر و متراکم تر و همچنین توزیع دیجیتال. به دنبال همان نوع پیشرفت قانون مور، کنسول‌های خانگی به نسل‌هایی دسته‌بندی شدند که هر کدام تقریباً پنج سال طول می‌کشید، و کنسول‌ بازی کلاسیک هر کدام دارای مشخصات فنی و ویژگی‌های مشابه ی مانند اندازه کلمه پردازنده بودند.